..

Eigenlijk had dit etiketje “quintessentiële Fado” moeten heten, want het mag duidelijk zijn dat Amália Rodrigues met voorsprong de belangrijkste fado-zangeres aller tijden was en blijft. Als ze vandaag nog had geleefd, zou Amália vorige week, op 23 juli, honderd geworden zijn en het is naar aanleiding van die verjaardag dat platenhuis World Music Records vijf CD (her)uitbrengt in een soort midprice-reeks, maar wel met helemaal opgepoetste opnamekwaliteit, die de nummers van vijftig, zestig jaar geleden, laten klinken zoals dat het geval zou zijn, als ze echt in 2020 opgenomen zouden geweest zijn.

Nu zal de aandachtige lezer opgemerkt hebben dat “O Melhor de”, “Greatest Songs” en “Queen of Fado” alledrie verdacht veel in de richting van een “Best of” wijzen en dat zijn ze ook alle drie. Dat betekent dat je best wel een beetje uitkijkt met de aanschaf, want er zitten nogal wat overlappingen in de aanwezige titels. Het is namelijk onmogelijk om voorbij te gaan aan titels als “Maria Lisoa”, “Barco Negro”, “Uma Casa Portuguesa”, “Confesso” of “Tudo isto é fado” en dus is het vermoedelijk enkel voor echte die-hards nodig dat ze zich alledrie deze verzamelingen aanschaffen, al hoeven ze het voor de zachte prijs natuurlijk niet te laten.

Helemaal interessant en eigenlijk onmisbaar echter zijn de twee liveplaten. Die van 1952 uit Abbey Road en die van 1957 uit de Parijse Olympia: van die beide concerten zijn de setlists helemaal verschillend, zodat je in totaal 34 live nummers te horen krijgt, die je een behoorlijk beeld geven van wat deze Grande Dame van de Fado live betekende. Vul die twee aan met één van de drie verzamelaars en je hebt een heerlijk pakketje top-Fado in huis.

Natuurlijk: Amália maakte helemaal geen slechte platen en dus kan de muzikale veelvraat -hij bestààt, zo weet ik uit goede bron- als hij op geen euro hoeft te kijken, blind alle vijf deze inderdaad heel goed klinkende CD’s aanschaffen. Wie ’t met iets minder moet stellen, volgt beter mijn welgemeende raad op: de twee live’s en één verzamelaar. Maar essentieel is en blijft het wel allemaal…

(Dani Heyvaert)